Wittlich, 11 en 12 juli.

“An Hecken und Zäunen”, de jaarlijkse openluchttentoonstelling in het stadspark van Wittlich vond gisteren en eergisteren plaats en en heeft erg leuke herinneringen opgeleverd. Bovendien is er een leporello in Duitse handen gekomen en daarmee is de oorspronkelijke stapel dozen halverwege.  Niks geen museale opstelling, maar met ouwe tafeltjes en een veldezel onder een partytentje kon ik mijn werk presenteren. Uit partnerstad Boxtel waren 6 kunstenaars voor het eerst te gast bij de supergoed georganiseerde tentoonstelling. Begin oktober komt een groepje Wittlichse kunstenaars hierheen ter uitwisseling. 

 

Zaterdag kwamen de bezoekers pas wat later op de dag toen het wat afgekoeld was en vooral na de opening mit Sekt om 19.00 uur. Er stond overdag een stevige wind die af en toe met hevige vlagen tekeer ging. Een aantal tentjes ging zelfs tegen de vlakte, zo ook dat van buurman Jan. De rest van de tijd waren we allemaal druk bezig om alle kunst en de tenten veilig op hun plaats te houden. Mijn prijslijsten en leporello’s en fladderden geregeld door de lucht, dus die moesten met stenen verzwaard of opgevouwen in de doos blijven. De achterste twee tentpoten heb ik met ijzerdraad aan elkaar verbonden en het draad door de achterkant van die drie hangende zeefdrukken vervlochten om ze rustig te houden. Het zijn zware dingen, dus hun gewicht liet ik rusten op zo’n oud tafeltje. Dat heeft gewerkt, ze bleven op hun plek en de tent bleef met scheerlijnen overeind.

De mensen waren erg geinteresseerd en ik kreeg veel gemeende positieve reacties, vooral op de olijfbomenlino’s. “Genial” zei een late bezoeker zelfs. Hij bestudeerde ze van dichtbij. Koop er dan een man! Maar nee. De borden vielen vooral bij vrouwen in de smaak en helemaal met het verhaal erbij, over het buurtservies voor de wijk Breukelen. Diverse wervingskaarten daarvan uitgedeeld.

 

De volgende dag, zondag,  de kistjes op de voorgrond gezet, voor wat dynamiek in het vertoon. Met bloemetjes en steentjes erbij werd ’t meteen begrepen door degenen die er wat langer naar keken. “Verband met troostende woorden” en “Monte Panorama” werden later ook door de wind omver geblazen en moesten daarna blijven liggen. Zunt. Het duo vierkante schilderijen, “olijfboomgaard 1 en 2 ”  kreeg langdurige belangstelling van een bezoekster.

 

 

In de schaduw van de boom stond een picknickset waar de 5 vrouw + 9 man tellende afdeling Boxtel heel wat heeft zitten keuvelen. Op de foto, genomen nog voor de tent van Jan werd omvergeblazen, is de achterwand er nog. In de windstille avond zaten we daar allemaal met initiatiefnemer Helmut Eichhorn, zijn charmante vrouw, en met wijn natuurlijk. Selbstverständlich! Vanaf die plek hadden we ook goed zicht op het vuurwerk dat om 11 uur werd afgestoken. Langs de paden waren er op iedere meter brandende kaarslichten gezet en ’n paar kleurige schijnwerpers her en der, zorgde dat voor een sprookjesachtige sfeer in het park. Onze boom werd blauw en het witmarmeren beeld werd knalrood. Schön!