Inrichten.

 

Inrichten.
Gisteren, donderdag 15 juni, gewapend met allerhande gereedschap, ’n trap, tafeltje, klapstoelen en gesmeerde boterhammen op pad naar Zeeland. Onderweg was er filetegenslag, we kwamen veel te laat aan. De commissiedames hadden de ruimte en wanden alvast verdeeld en me een prima plek toegewezen, een wand met een hoek erbij.

De wanden op zich waren echter wel een nare tegenvaller: houten delen gecompartimenteerd door verticale zwarte metalen strips. “Het gele huis” 245 cm breed, past daar niet tussen, het bestrijkt twee delen….  Toch wel merkwaardig dat er door de organisatie om groot werk is gevraagd en dat er vervolgens niet is gekeken naar een geschikte plek. De kunstenaars zijn zonder plan lukraak uitgestrooid over alle locaties. En jammer dat ik de ruimte niet eerder kon zien, mijn e-mailadres klopte niet en zo miste ik de voorbezichtiging. Afijn, dat zijn de lotgevallen van een kunstenaar.

Aan de slag. Drie beeldhouwers, een schilderende collega en ik delen de ruimte. De derde beeldhouwster kwam er op het laatste moment nog bij. Oorspronkelijk was haar plek in de kerk van Haamstede, maar een nieuw kerkbestuur hield dat dit jaar opeens tegen. We zijn in Zeeland…

 

 

Rechts nog net een witte strook “Vall de Boí”, die als eerste meteen een uitgelezen plek kreeg. ” Het Gele Huis” toch maar opgehangen om te zien hoe het uitpakt.  Sja, laat ik het zo met het gele huis of verzin ik een list? Zwarte achtergronddoeken? Of al die strips overschilderen? Uiteindelijk heb ik het zo gelaten.

 

De andere kant ziet er zo uit. Het witte gordijn houdt de ruimte een beetje in toom. Het hangt drie meter voor een groot oranje stuk zeil waarachter landbouwmachines staan geparkeerd.

 

Het eindresultaat met rechts mijzelf vaag in beeld, in actie om de laatste spullen weg te halen. Wat we ook nog even hebben opgehangen waren de twee vierkante werken op doek, Olijfboomgaard I en II plus een kleintje. Zoals de kleine huizen, een beetje verdeeld over de wand rechts naast dat lange smalle gele huis. In de donkere hoek, er staat een stoel.  Toch weer weggehaald, het werd er te rommelig van. En zo liet ik drie delen leeg. Later kwamen er mannen van de organisatie een kijkje nemen en een vroeg me wat er daar op die lege stukken zou komen te hangen. “Niets, niks.”  “Oh”, zei die man verbaasd.  De twee zwarte sokkels moeten hun onchristelijke beelden nog krijgen. De verlichting zou wat beter mogen, de flits van de camera vulde het tekort aan. Lampen en verlengsnoer meenemen zaterdag! Kussentje voor de klapstoel, prentbriefkaarten, prijslijsten en ehm. Badpak inpakken! Het wordt mooi weer! En vroeg van huis om de stroom dagjesmensen proberen voor te blijven.

 

Naar Schouwen Duiveland

Voorbereidingen voor de KunstSchouw.

Maandagavond werden mijn werken alvast bezorgd in de schuur te Brijdorpe. Morgen, donderdag, gaan we daar ze ophangen. Het is nog een verrassing hoe dat moet gebeuren.  En al helemaal hoe het er dan uitziet. De foto hieronder is niet helemaal scherp, vermoedelijk zijn de wanden van, hoe heet dat spul, meubelplaat. De lengte van de werken zoals je ze daar ziet liggen is pakweg 2 meter 75.

Zaterdag begint het circus. De hele dag van 11- 5 uur zullen er kijkers veelal op de fiets passeren. De hele route kent 34 adressen verspreid over heel Westen Schouwen. Van Burgh, Haamstede, Renesse, Ellemeet, Kerkwerve en Brijdorpe.  Het duurt tot en met zondag 25 juni.

Wordt vervolgd!

 

Sint Niklaas.

Kleingrafiek in Sint Niklaas.

Het duurde lang voordat ik bericht kreeg uit Sint Niklaas, ik had het al opgegeven en begon het zelfs te vergeten. Maar er kwam plots goed nieuws: mijn kleingrafiek met olijfbomen is geselecteerd voor de 28e internationale tentoonstelling. Uit 798 inzendingen uit 43 landen bleven er 134 over voor de tentoonstelling.  Afgelopen zaterdag 22 april vond de opening plaats in de Stedelijke Musea van Sint Niklaas. Nog half ziek werd het spannend of ik het van 11 tot 5 uur zou volhouden.  Nadat alle sprekers, een filosoof, de museumdirecteur en de schepen van de stad klaar waren met de dingen die gezegd moesten worden, werd het glas geheven en kon men de tentoonstelling ‘ns gaan bekijken. Mooi ingelijst en mooi opgehangen in de Piet Elshout museumzaal.

De middelste van het drietal op de losse zwarte wand, daar prijkt mijn olijfboom.

Op de goudkleurige wand hingen de prijswinnaars van de vele categorieën: beste ex libris, thema “stad van de toekomst”, diepdruk, hoogdruk, digitaal, prijs Graphia, prijs Victor Stuyvaert en prijs Marie-Rose Theunis. Lino valt in de categorie hoogdruk, maar die prijs ging helaas niet naar mijn olijfboom maar naar een Hollandse koe.

Ziehier, in de kleine catalogus was ‘m wel terug te vinden.

In de middag was er gelegenheid om je portfolio te tonen. In de Gerard Gaudaenzaal. Wie was Gerard Gaudaen? Net als Piet Elshout geen flauw idee, maar hebben ooit toch maar mooi een museumzaal verdiend! Met de portfoliomiddag is het een en ander organisatorisch misgegaan want er kwamen nauwelijks bezoekers. En zo zaten daar de hoopvol ingevlogen kunstenaars uit Polen, Griekenland, Frankrijk, Engeland en last-but-not-least twee dames uit Japan! Een ervan was prijswinnares diepdruk en nam die in kimono in ontvangst. Ze zit links vooraan op de voorgrond. Zo rustig was het en zo rustig bleef het.

Mijn winkeltje met losse exemplaren en leporello’s.

Er waren meer leporello’s te zien, blijkbaar een aantrekkelijke vorm voor kunstenaars. Leuk gebabbeld met Steph Heyvaert uit België, ze zat er met mooie lino’s o.a de Veldkrekel. Ook Kaoru Furuya uit Japan had mooie werkjes en zeker ook Simon de Waepenaere. Hun lichtvoetige werk heeft mijn voorkeur boven de vele dramatische en loodzware oost-europese inzendingen, ik zie het Eurovisiesongfestival weerspiegeld op grafiek van 13 x 13 cm. Om 4 uur zou er echt geen hond meer komen dus borg ik met een diepe zucht mijn handel weer op en vertrokken we huiswaarts.

KunstSchouw.

Ergens halverwege januari was er een sluitingsdatum, dat had ik eerder nog niet gemeld. En kwam de uitslag voor deelname aan de KunstSchouw in Zeeland. Yes! Met mijn grote werken een weekje naar zee. Die sluitingsdatum betrof een kunstopdracht in Mill. Inschrijven was tamelijk eenvoudig, digitaal en niet geschoten is altijd mis. Maar helaas, ik ben niet door naar de volgende ronde. Ook wel opgelucht, de spanning bij zo’n opdracht moet niet worden onderschat.

Naar zee dus, van 17 tot en met 25 juni!   Er is me een mooie lokatie toegewezen: in De Schuur in Brijdorpe, iets ten zuiden van Scharendijke. Deze werken gaan erheen.

Het hele dorp dus, als er tenminste genoeg ruimte beschikbaar is. Er zijn nog drie andere kunstenaars met hun werk en dat moet in pais en vree allemaal een plek krijgen. De organisatie zocht groot werk en stelt een transportvergoeding ter beschikking. Dat is echt nodig om een aanhangwagen of een transportbus te kunnen huren. De Volvo is ruim zat, maar toch te klein hiervoor en dat gaf eerder al eens beschadigingen.

Wat deed ik nog meer in het atelier? Een paar werken verbeterd en afgewerkt. Er waren wat kleine dingetjes die me niet bevielen. Een scheve olijfboom heb ik bijvoorbeeld rechtgezet. Van het rechterdeel van de stam is iets weggehaald en links heb ik wat toegevoegd.

Dit eigen kiekje is niet mooi helder, de fotograaf kan weer besteld worden. Ook voor het oranje werk zodat het op de site van mijn webgalerie gezet kan worden. http://www.saatchiart.com   Het werk heeft een titel heeft gekregen: Cambrium het lab. Ook daar zijn wat kleinigheden aan verbeterd.

Verder heb ik nog wat veranderd aan twee collages Mont Blanc. Dat is nog steeds niet naar mijn zin, dus komt later in beeld.  Tenslotte. Een plan voor een nieuw kunstwerk. Of meerdere, we zullen zien. Hieronder een schets en een eerste materiaaltest. Wordt vervolgd.

 

Januari, Kunstpannenkoeken.

Zondagmiddag 8 januari.

December is een slechte maand voor het atelier. De Sint vraagt aandacht, er is meestal meer werk in het museum, een kerstboom aanschaffen en optuigen, het kost allemaal tijd.

Op een beeldscherm in de benedenhal van het museum kom ik geregeld voorbij. Een foto van wat jaartjes terug, maar geeft een mooi beeld van mijn werk als museumgids. Ook deze december passeerden op de valreep nog heel wat schoolklassen en clubjes om de tentoonstellingen te komen bekijken.

En hier een blik op KunstKadoo in Le Garage, het kunstenaarshonk van Kunstlicht’99 in de PrinsHendrikstraat in Boxtel. Ik kon er zelf nauwelijks zijn, desondanks zijn er wat dingen verkocht. Midden achterin zie je mijn kleine toko, vooraan de stamtafel.

Er kwamen hoopgevende berichten van de Saatchi site. “Flowermarket” werd meerdere malen door bezoekers leuk gevonden en werd het door curators naar voren gehaald. Dat doen ze om kunstliefhebbers wegwijs te maken in het grote aanbod. Je moet als kunstenaar geen moeite hebben met indelingen op kleur, type, of prijs. Ik heb nog wat meer werken geplaatst, weer een middag werk, en zo hoop ik dat er in 2017 wat verkocht gaat worden. Ik zal proberen om een link in te voegen, zulke dingen lijken poepsimpel, maar kosten mij veel struif.

Begin januari meldde zich een koopster voor Olaea Europea I. Ene Monica Thomas, via een direct mailtje, niet van de Saatchi Web Gallery.  Deze is het:

De derde keer dat er serieuze belangstelling voor is! Overigens is het voor de Saatchi Internet Gallery geen probleem dat de kunstenaar zelf werk langs eigen kanalen verkoopt. Na wat beleefd geheen-en-weer over het werk, de formaten enzo kwam de vraag om een factuur via Paypal. Zoho, dat gaat rap! Toen die verstuurd was kwam er snel een nieuwe mail met de vraag of ik eerst $ 500 wilde overmaken naar een of andere shipping agent:

     I was just about to make the payments when i had this little problem with the picking up of the item , I am currently on sea and i am buying the item for my Dad as i explained earlier on and i tried to book pick up with my pick up agent, but they asked me to pay first before they can make the booking, and they only accept Money Gram Transfer for payments and they don’t accept Paypal or bank transfer and I tried to send the money online but i couldn’t and I am on sea and there is no way i can find a Money Gram agent to make the transfer to my pick up agent, so i wanted to ask if it was ok for me to include my pick up agent’s fees in the payments I am about to send through Paypal, my pick up agent charged $500 plus insurance and all of that, please can i include their money in the payments I want to send then after i have made the payments you will help me forward the $500 to my pick up agent through Money Gram Transfer,this I would have done myself and not bother you but the for the fact that I am currently on sea, so after I have made the payments you will help me send $500 to my pick up agent through Money Gram Transfer,I just want to seek your consent before going ahead with the payments,I will more than appreciate if you mail me back, and I will be making the payments shortly.

PS:the shipping company’s Head quarters and any pick up fees to be paid is sent to their head quarters by the payee, so the money for pick up will be sent to their head quarters through Money Gram Transfer(this can be done from any post office) at Money Gram’s office

Ho, hee, wacht efkes, het geld stroomt zo de verkeerde kant op, wist ik gelukkig meteen. Oplichters aan het werk. Geen sprake van, dus einde verhaal. Niks meer van gehoord sindsdien.

Om het motivatie in 2017 toch op peil te houden heb ik KUNSTPANNENKOEKEN gebakken met mijn assistente Zoé. Het beslag hebben we verdeeld over knijpflesjes, wat druppels kleurstof erbij en zie! De pannenkoeken en de fotocollage zijn door assistente Zoé gemaakt. Een mooi begin van 2017!

 

 

 

 

 

Een heldere dinsdag in November.

Nog ’n oud en wat kleine verse nieuwtjes uit het atelier. En wat er nog meer aan kunstenaars activiteiten is te melden.

Om te beginnen nog het ouwe nieuwtje als gevolg van de beurs in Rotterdam: tv carrière gemist!   Het telefoontje van ene Vincent namens RTL 4, met zijn aantrekkelijke aanbieding: voor ietsje minder dan € 3000.- een optreden in een woonprogramma op zaterdag. Zendtijd te koop. Maar wat moet mijn werk in zo’n programma? En wie kijkt daar nou naar? Zonde van de euro’s.

Eindelijk kwam het er van om me aan te melden bij de Saatchi Web Gallery. Gelukt. Het kost me een hoop tijd, maar de site is geweldig goed opgezet. Er staan alvast een stuk of zes werken wereldwijd te koop. De rest doe ik later. Want, mijn bestaande foto’s bleken weer eens halfbakken. Maar ik heb nu een fotograaf-kabouter! Met de onontbeerlijke goeie spullen! Kijk, deze profi lamp staat naast nog zo een alvast klaar in het atelier. De eerste proef blijkt geslaagd. Zelfs door het glas heen gekiekt, de werken hoeven dus niet te worden uit- en terug ingelijst. Geen puntjes-, vliegjes-, stofjes-stress.

Het BK krantje publiceert allerlei oproepen aan kunstenaars en aan een paar heb ik gehoor gegeven. Om te beginnen werkjes opgestuurd naar een beurs voor kleingrafiek in Sint Niklaas in België.  Ik weet niet of mijn lino’s daar enthousiast worden ontvangen, het moest wel erg klein zijn: max 13 x 13 cm.

Vandaag een enveloppe weggestuurd naar Burgh Haamstede in Zeeland voor deelname aan de KunstSchouw. Er wordt om groot werk gevraagd. Daarvoor heb ik foto’s laten afdrukken van de grote viltwerken plus het formulier ingevuld, afwachten, dan hopelijk bingo en mag ik € 75 betalen aan deelnamekosten. Bovendien is het de bedoeling om daar zelf zoveel mogelijk aanwezig te zijn gedurende een dag of tien. Veel mensen zijn verbaasd dat het er voor kunstenaars zo onvoordelig zo aan toe gaat.

Ten derde heb ik een verzoek ingestuurd naar een Artist-Residence met toelage (!) in Zuid Frankrijk. Ik maak echt heel weinig kans, maar niet geschoten is altijd mis. En ook dat was een klus die me ’n paar dagen heeft gekost. Teksten opstellen, nadenken over mijn voorstel, wat wel, wat niet, welke foto’s.

En zo is het dagelijks leven van deze kunstenaar. Kaarsjes opsteken, duimen, het is allemaal welkom!

November 2016

Een rustige week als museumgids en daarna alweer een! Ha, dat komt het atelier ten goede. Waar was ik ook alweer gebleven? En wat moest ik hier nog melden maar waar het alsmaar niet van kwam?

Ein-de-lijk kwam de tekening waarmee ik in Caylus april 2015 was begonnen op tafel: Cambrium. De titel slaat op een creatieve periode in de schepping. Allerlei kleine beesten ontwikkelden toen hun verschillende constructies, aanval- en verdedigingshulpmiddelen. Tanden, klauwen, schilden, knoken, poten, van alles om te vreten en voorkomen dat je gevroten wordt. Het kon zo gek niet zijn of het was er of het is er, ik kan dus van alles verzinnen.

Na een week is het aanzicht alweer veranderd, die foto komt later. Tegen de muur van het atelier staat een opgespannen doek klaar, daar moet ie op worden aangebracht. Inlijsten is geen optie, het werk is veel te groot: 120 x 150 cm , bovendien kostbaar en niet te tillen. Intussen weet ik de goeie lijm, maar dat moet nog even wachten.

Het zijn mini-collages en ik gebruik er heel dun bedrukt papier voor, onder andere met tekst. Dat papier verzamel ik in de mooie-papiertjes-la. Het levert verassingen op: het woord LAB (deel van labyrint) past wel in het verhaal, dus werd dat afgescheurde stukje papier een helft van twee beestjes. Paarsgewijs leven is ook een manier, dus ook dat kan erbij.

Komend weekend houdt de kunstenaarsverenging weer KunstKadoo, ja foute spelling, maar is zo gebleven. Daarvoor moet ik vooral klein werk inzetten, dus er staat alweer een tas klaar met kistjes en leporello’s en die twee olijfboomgaarden.

De aanvang is op vrijdag om 5 uur en is meteen het moment waarop de prijswinnaars van onze kleurwedstrijd worden beloond. Ik mag de prijzen uitreiken. O ja! bijna vergeten! Mijn klimaat-kleurplaat werd gebruikt door de winnares van de eerste prijs, Hier dus de kleurplaat, om gratis af te drukken en naar hartelust in te kleuren of schilderen.

 

Wat ik verder nog zeggen wou. Over de nadagen van de beurs in Rotterdam. Ik kreeg tijdens de beurs bezoek van een vrouw met twee jonge dames in haar kielzog. Ze bleek een tijdschrift te vertegenwoordigen en had mij gekozen als kandidaat voor een artikel.  Aardig gesprek gevoerd en ze vertrok weer met achterlating van de naam van het tijdschrift en contactgegevens. Een dag later kwam het ervan om het eens te bekijken. Het bleek een Amerikaans internet magazine te zijn. Met een deel over kunst en cultuur. Het meest in het oog springend en moeilijk te omzeilen waren echter allerlei berichten over de aanstaande verkiezingen, voornamelijk oninteressante roddelpraatjes over de twee kandidaten en over glamour designproducten.  Wat moet mijn werk daartussen? Nog een dagje laten bezinken en toen besloten dat een dooie mus was. Ook nooit meer enig bericht van die mevrouw gehad. Merkwaardig.

En heb ik serieus gezocht naar een mogelijkheid om die beloofde expositie in NY voor elkaar te krijgen, dat wil zeggen de kosten die daarmee gemoeid zijn. Ik heb nog geen enkele subsidiebron kunnen vinden, dus dat plan blijft voorlopig op de plank liggen. Er liggen nog wat andere ijzertjes in het vuur.

Zo is het wel weer even genoeg verteld en getoond!

 

 

oktober 2016.

September en oktober.

De kunstbeurs in Rotterdam ligt alweer 6 weken achter ons. Als een van de weinige kunstenaars heb ik ter plekke werk verkocht. Een mooi afgedrukte solo-olijfboom had “De stilte” als titel meegekregen en is op de onderste foto al verdwenen. Die laat tevens zien hoe mijn wand eruitzag.

Er zijn na afloop een heleboel nieuwe uitnodigingen voor beurzen gekomen, allemaal ver weg: Barcelona, Tokio, de wereld is klein geworden. Waarschijnlijk geldt daarbij weer de regel: iedereen verdient eraan behalve de kunstenaar. Het aantal bezoekers in R’dam viel ietwat tegen en waren er weinig echte kunstkopers. Toch was er een vervolg: een heus aanbod voor een tentoonstelling in NY. Hoe ga ik dat voor elkaar krijgen, het transport bijvoorbeeld en het verblijf. Wordt uitgezocht.  Na twee dagen relatieve rust vertrokken we op dinsdag 13 september naar Spanje. Alweer een maandje werken in een andere omgeving. Dit keer geen specifiek adres voor een  “artist-in residence”, maar een geschikte plek om me terug te trekken.

Er is deze keer weinig uit mijn handen gekomen, de werkplek was te klein en te donker, de omgeving misschien te toeristisch. Afijn. Wel alle 12 boeken gelezen die ik bij me had en dagelijks in zee gezwommen. En ik hoefde ook eigenlijk helemaal niks. Ook goed.

 

 

 

 

 

Zo was het uitzicht vanaf het balkon en achter de daken en de bomen lag direct het kiezelstrand met de zee.

In de eerste dagen liep ik langs de branding in noordelijke richting, op weg naar de nulmeridiaan van Greenwich. Die lijn verlaat het land voorbij de rots waarop de huizen zijn gebouwd. Helaas was het nulpunt net niet bereikbaar langs dit strandpad en ik was te lui om die bebouwde rotspartij te beklimmen. Wordt vervolgd.

 

Rotterdam International Art Fair

 

“Bloemenmarkt” 60 x 80 cm. zeefdruk en aquarel.

“De pluk van week 22” 70 x 90 cm. Zeefdruk en aquarel.

“Voorjaarsochtend” 60 x 80 cm. Zeefdruk en acrylverf.

“De ochtend, vroeg” 60 x 80 cm zeefdruk en aquarel.

“De tuin, pioenroos” 70 x 90 cm zeefdruk en aquarel.

“De tuin, winter” 60 x 80 cm. Zeefdruk en aquarel.

“De steenmannen van Lapland” 60 x 80 cm. Zeefdruk en aquarel.

“Staloluokta” 80 x 60 cm. Zeefdruk en aquarel.

“Oh, happy day” 72 x 102 cm. Zeefdruk en aquarel.

“De onrust van de hond” 72 x 102 cm. zeefdruk en aquarel.

“Venetië” 43,5 x 33,5 cm. acryl op doek.

“Balsvoort” 65 x 50 cm. zeefdruk en aquarel

“De Schepping”  41 x 31 cm x 4 tekeningen op handgeschept papier.

“Olijfboomgaard” I en II. 52 x 52 cm linoleumdruk op doek.

10 leporello’s, Linoleumdruk, verschillende lengtes, in luxe doos van 16 x 16 cm.

Voor het eerst sta ik met mijn werk op een kunstbeurs, de RIAF, Rotterdam International Art Fair. Op vrijdag 9 en zaterdag 10 september, morgen en overmorgen in de Laurenskerk, hartje stad. Met een smal en betaalbaar paneel om bij een eventueel vervolg breder uit te pakken. Mijn overbuurvrouw op de beurs is een Zwitserse met volgens haar website meer ervaring.

De voorbereidingen zijn omvangrijk. Wat ik wil tonen blijkt centimeters breder dan het wandje. Lang getwijfeld en geprobeerd. Er zit niks anders op dan te hangen wat wel past: de twee Olijfboomgaarden I en II plus “De Schepping” dat uit 4 tekeningen bestaat.    Op de Ipad zien bezoekers een diavertoning met de werken die in een naastgelegen opslagruimte staan. Of in de auto. De serie hierboven staat er voor nieuwsgierige liefhebbers die met de Qr-code snel toegang hebben tot dit blog en komt bijna overeen met die diashow.

Gelukkig kan ik voor mijn wand nog het kastje van Ad* plaatsen. In de twee laatjes kan ik prijslijsten en andere losse info kwijt. Bovenop komen leporello’s en wat klein werk in lijsten van 25 x 25 cm en dan is het vol.    Vanavond nog wel even het kastje poetsen. Plus nog een paar kleinigheden, prijslijsten afdrukken, boorhoogtes noteren op een kaartje, en bedenken wat ik ga aantrekken. Tussen de bedrijven door was er nog gidswerk in het museum te doen en wat regeldingen voor Kunstlicht99, de kunstenaarsvereniging alhier. Nu is het mooi geweest voor vandaag.

      *Ad is een bevriend kunstenaar die dol is op voetnoten en een bijzonder kastje/tafeltje in serie produceerde. Foto komt later.

 

Augustus 2016

Zondag 7 augustus levert een bericht op met veel verschillende nieuwtjes. Dat komt ervan als het zolang stil is geweest.

1. De etalage moest nodig weer ververst worden. Omdat groot werk er niet in past besloot ik om de borden maar weer eens tevoorschijn halen en de kaart die ik er destijds van liet drukken erbij te leggen. Want wie een leuke herinnering wil bewaren kan het best daarvan een bord laten maken, om op te hangen en/of om ervan te eten.

Is het alweer vier jaar geleden dat het buurtservies tot stand kwam? De tijd vliegt. In de rechterkolom, categorie “24 verhalen, 24 borden” is meer over het project te lezen. In de etalage hangen de borden van Boefje, de naam van een paard, Egeltje

In de wijk woont een vrouw die een kleinedieren-opvang heeft. Eenden en egeltjes met problemen zijn het meestal en dan lapt ze de patiëntjes op. Egeltjes zijn moeilijk herkenbaar en ze vroeg zich af of ze niet geregeld eigenlijk hetzelfde beestje verzorgt. “Is daar niks op te verzinnen?” vroeg ik haar.  Ze dacht even na en toen wist ze het: de stekels markeren met nagellak! Goed idee, maar maken de macho-mannetjes dan nog wel kans bij de vrouwtjes?

Sja…En zo werd haar verhaal goed bevonden om op te nemen in het buurtservies  en het verhaal van de inmiddels overleden Henk Voermans: Gouwe Randjes