Inrichten.
Gisteren, donderdag 15 juni, gewapend met allerhande gereedschap, ’n trap, tafeltje, klapstoelen en gesmeerde boterhammen op pad naar Zeeland. Onderweg was er filetegenslag, we kwamen veel te laat aan. De commissiedames hadden de ruimte en wanden alvast verdeeld en me een prima plek toegewezen, een wand met een hoek erbij.
De wanden op zich waren echter wel een nare tegenvaller: houten delen gecompartimenteerd door verticale zwarte metalen strips. “Het gele huis” 245 cm breed, past daar niet tussen, het bestrijkt twee delen…. Toch wel merkwaardig dat er door de organisatie om groot werk is gevraagd en dat er vervolgens niet is gekeken naar een geschikte plek. De kunstenaars zijn zonder plan lukraak uitgestrooid over alle locaties. En jammer dat ik de ruimte niet eerder kon zien, mijn e-mailadres klopte niet en zo miste ik de voorbezichtiging. Afijn, dat zijn de lotgevallen van een kunstenaar.
Aan de slag. Drie beeldhouwers, een schilderende collega en ik delen de ruimte. De derde beeldhouwster kwam er op het laatste moment nog bij. Oorspronkelijk was haar plek in de kerk van Haamstede, maar een nieuw kerkbestuur hield dat dit jaar opeens tegen. We zijn in Zeeland…
Rechts nog net een witte strook “Vall de Boí”, die als eerste meteen een uitgelezen plek kreeg. ” Het Gele Huis” toch maar opgehangen om te zien hoe het uitpakt. Sja, laat ik het zo met het gele huis of verzin ik een list? Zwarte achtergronddoeken? Of al die strips overschilderen? Uiteindelijk heb ik het zo gelaten.
De andere kant ziet er zo uit. Het witte gordijn houdt de ruimte een beetje in toom. Het hangt drie meter voor een groot oranje stuk zeil waarachter landbouwmachines staan geparkeerd.
Het eindresultaat met rechts mijzelf vaag in beeld, in actie om de laatste spullen weg te halen. Wat we ook nog even hebben opgehangen waren de twee vierkante werken op doek, Olijfboomgaard I en II plus een kleintje. Zoals de kleine huizen, een beetje verdeeld over de wand rechts naast dat lange smalle gele huis. In de donkere hoek, er staat een stoel. Toch weer weggehaald, het werd er te rommelig van. En zo liet ik drie delen leeg. Later kwamen er mannen van de organisatie een kijkje nemen en een vroeg me wat er daar op die lege stukken zou komen te hangen. “Niets, niks.” “Oh”, zei die man verbaasd. De twee zwarte sokkels moeten hun onchristelijke beelden nog krijgen. De verlichting zou wat beter mogen, de flits van de camera vulde het tekort aan. Lampen en verlengsnoer meenemen zaterdag! Kussentje voor de klapstoel, prentbriefkaarten, prijslijsten en ehm. Badpak inpakken! Het wordt mooi weer! En vroeg van huis om de stroom dagjesmensen proberen voor te blijven.
Atelier46's Blog 