Sint Niklaas.

Kleingrafiek in Sint Niklaas.

Het duurde lang voordat ik bericht kreeg uit Sint Niklaas, ik had het al opgegeven en begon het zelfs te vergeten. Maar er kwam plots goed nieuws: mijn kleingrafiek met olijfbomen is geselecteerd voor de 28e internationale tentoonstelling. Uit 798 inzendingen uit 43 landen bleven er 134 over voor de tentoonstelling.  Afgelopen zaterdag 22 april vond de opening plaats in de Stedelijke Musea van Sint Niklaas. Nog half ziek werd het spannend of ik het van 11 tot 5 uur zou volhouden.  Nadat alle sprekers, een filosoof, de museumdirecteur en de schepen van de stad klaar waren met de dingen die gezegd moesten worden, werd het glas geheven en kon men de tentoonstelling ‘ns gaan bekijken. Mooi ingelijst en mooi opgehangen in de Piet Elshout museumzaal.

De middelste van het drietal op de losse zwarte wand, daar prijkt mijn olijfboom.

Op de goudkleurige wand hingen de prijswinnaars van de vele categorieën: beste ex libris, thema “stad van de toekomst”, diepdruk, hoogdruk, digitaal, prijs Graphia, prijs Victor Stuyvaert en prijs Marie-Rose Theunis. Lino valt in de categorie hoogdruk, maar die prijs ging helaas niet naar mijn olijfboom maar naar een Hollandse koe.

Ziehier, in de kleine catalogus was ‘m wel terug te vinden.

In de middag was er gelegenheid om je portfolio te tonen. In de Gerard Gaudaenzaal. Wie was Gerard Gaudaen? Net als Piet Elshout geen flauw idee, maar hebben ooit toch maar mooi een museumzaal verdiend! Met de portfoliomiddag is het een en ander organisatorisch misgegaan want er kwamen nauwelijks bezoekers. En zo zaten daar de hoopvol ingevlogen kunstenaars uit Polen, Griekenland, Frankrijk, Engeland en last-but-not-least twee dames uit Japan! Een ervan was prijswinnares diepdruk en nam die in kimono in ontvangst. Ze zit links vooraan op de voorgrond. Zo rustig was het en zo rustig bleef het.

Mijn winkeltje met losse exemplaren en leporello’s.

Er waren meer leporello’s te zien, blijkbaar een aantrekkelijke vorm voor kunstenaars. Leuk gebabbeld met Steph Heyvaert uit België, ze zat er met mooie lino’s o.a de Veldkrekel. Ook Kaoru Furuya uit Japan had mooie werkjes en zeker ook Simon de Waepenaere. Hun lichtvoetige werk heeft mijn voorkeur boven de vele dramatische en loodzware oost-europese inzendingen, ik zie het Eurovisiesongfestival weerspiegeld op grafiek van 13 x 13 cm. Om 4 uur zou er echt geen hond meer komen dus borg ik met een diepe zucht mijn handel weer op en vertrokken we huiswaarts.