Een maand voorbij.

Juni alweer!  Hoogste tijd om de etalage weer eens te veranderen. Elke maand zou mooi zijn… Om te beginnen moet er gestofzuigd worden.  Stofjes, pluisjes, gruis en dooie vliegjes, waar komt dat toch vandaan?  Deze keer heb ik een werk uit de serie Lapland gekozen. Losse tekst erbij gelegd en de QR-code weer aangevuld.

 

“STALOLUOKTA”

We maakten een voetreis van ruim 200 kilometer door Lapland. Vanaf Narvik in Noorwegen naar het zuiden tot Kvikkjokk in Zweden, over een pad met de naam: “Nordkalottenleden”.   De weg wordt er met steenmannen (gestapelde stenen) aangegeven en soms met een veeg rode verf extra zichtbaar gemaakt. Onze ogen waren voortdurend in de verte op zoek naar de rode kleur. Ik herinner me de vele lichtgroene meren en speciaal één ervan bij Staloluokta, een authentiek dorp van de Sami.   Af en toe was er een vogel in het onbewoonde landschap en niet te vergeten het nieuwsgierige rendier dat onverwachts voor onze tent verscheen. De stilte en de lage zon ’s nachts aan de noordelijke horizon zijn bijzondere herinneringen.   Die indrukken zijn terug te vinden in een kleine serie werken met gemengde technieken: zeefdruk, tekening, collage en aquarel.  

“Staloluokta” zit in een lijst van 60 x 80 cm, gemengde technieken en kost € 475.- Altijd lastig om een goed bedrag te bepalen. Te laag: de productiekosten haal je er niet uit en denkt de klant: dat kan niks wezen. Te hoog: zit niet in het budget, is het niet waard, buiten de markt geprijsd en de kunstenaar blijft er mee zitten.

In het atelier gonst het van de activiteiten. Om de werkwand vrij te krijgen moest bestaand werk efkes… ehm….ergens… naar toe. Nu hangt het in de gang in lagen over elkaar.

Hier wordt aan gewerkt. Het begin is gemaakt in Caylus (zie April Draw International) met het idee dat het per meter gaat.  Ik heb er het reeds bewerkte stuk afgehaald, de draad weer opgepakt en een titel in de zijlijn gezet: CAMBRIUM.

Daarnaast ben ik weer aan twee linosnedes begonnen die ook als een all-over -design patroon gebruikt moet kunnen worden. Daarvoor moet je een test uittekenen om te kijken of het naar alle kanten goed doorloopt. Dat ziet er zo uit.

De twee lino-platen.

En alvast twee proefdrukken met proeftekening, een op pakpapier en de ander op dun wit papier.

Waar gaat dat heen?  Wordt vervolgd.