Laatste dag in Callosa d’en Sarrià.

Toch mooi dat er in Nederland een paar haiku’s zijn gemaakt! Dank daarvoor! Een goed bruikbare van Liek en een prachtig treurige impressie uit kikkerland van Jan.

Al eeuwenlang staat hij daar.            Bijna September.

Oude olijfboom,                                Regen roffelt op het raam.

bewaart alle verhalen.                       De zomer spoelt weg.

 Liek.                                                           Jan.

Een groot contrast met het weer hier. Ter illustratie twee kiekjes van het strandje van Altea waar we sinds zondag dagelijks na vijven even naar toe gaan. Ik om in zee te zwemmen, Peter onder de parasol op het terras als toeziend badmeester.

 

 

Achter de palmboom op de middelste foto ligt onzichtbaar verstopt aan de horizon Benidorm. Als ik ver genoeg het water in ga kan ik de eerste torenflats zien. Dat zwemmen dus ná (!) den werkdag in het atelier. De werkdag is hier inclusief siësta, dat moet, anders doe je niet Spaans. Vandaag voor de laatste keer.

Er is nog een tweede, bekant identiek schilderij gemaakt. Althans het begin ervan. Dinsdag de hele dag met olijfboompjes geschoven, weer weggehaald en weer teruggelegd.  Het canvas van 50 x 50 cm komt van de chinees, een soort Action-achtige winkel van sinkel hier in Callosa.  Terwijl ik daarmee bezig was keek ik via “uitzending gemist” naar Zomergast David van Reybrouck. Indrukwekkend welke fragmenten hij koos en wat hij daarbij te vertellen had. Sleutelwoord voor mij : luciditeit. Verder heb ik een paar stroken losgesneden en in zigzag gevouwen.  Ik heb alles bij elkaar 3 lange en 15 korte exemplaren.  Die korte kan ik eventueel nog aan elkaar zetten.  Thuis komt er nog een titelblad als voorkant, de haiku’s moeten er nog bij geschreven (eentje is klaar) en dan in een nette platte doos. Op internet gezocht en gevonden. De laatste stand:

 

Die huisjes die me zo interesseren daar komt niks meer van terecht. Geen tijd meer, een volgende keer dan maar in Callosa. We willen graag weer eens terugkomen bij de Fundacion Knecht-Drenth, en dan in Mei of September. As het effe kan.  O, ja. Twee boeken gelezen bij de siësta. Een biografie over Oskar Kokoschka en Alma Mahler en nummer 2 van schrijver Ilja Leonard Pfeiffer: La Superba.

Morgen, vrijdag, vertrekken we en zonder tegenslag  zijn we zondagavond weer thuis.

Adios Callosa!

 

 

 

Zondag 24 augustus.

Bovenste donkere foto: de hele serie bomen klaar om een leporello van te gaan maken. Doe ik thuis in NL.

Middelste foto. Klaar! Leporello met tekst: haiku’s.

Multiculti: Japan + Spanje + de knecht van Don Giovanni, + ik uit Nederland.

Onderste foto: olijfbomen op een canvas van 50 x 50 cm.

Genoeg voor vandaag.

 

 

vrijdag 22 augustus.

Weer een dagje in het atelier en helemaal niet buiten de deur geweest. Verder gewerkt aan de leporello’s, zoals te zien is op het grote blad met 4 stroken. Hopelijk komen er geen voutjes bij de fouwtjes.  Er komt nog tekst bij en al te zien op een strook waar het nog mocht mislukken. Ik ga nog schrijffouten maken, dat zit er dik in. Er komen luchtige haiku’s bij te staan. Dat zijn gedichtjes van 3 regels, het hoeft niet te rijmen, van 5 dan 7 en tenslotte weer 5 lettergrepen. Het is een leuke puzzel om ze te maken, maar ik raak blindgestaard. Wie heeft er zin om nog een luchtige  haiku voor me te maken? Deze 3 heb ik alvast.

Kijk, olijfbomen,            Rij, na rij, na rij,          Zwarte olijven,

Olea Europaea                Olea Europaea            op ’n bedje verse sla

door het autoraam.        Ik ben in Spanje!         Tomaat erbij, klaar.

Gisteren en vandaag.

Dinsdag de oude burcht van Alicante bezocht. Moet ook gebeuren. Een hele warme klim, maar bovenop een beetje zeewind en uitzicht. Binnen waren archeologische vondsten te vinden, potten en vazen vanaf de prehistorie in vitrines en de onbruikbare restjes prachtig tegen de muur geplakt in een rechthoek van pakweg 3 x 4 meter.

 

Broer naar het vliegtuig gebracht en terug in Callosa wat huisjes op de foto gezet. Ik heb nog een vaag plan om iets met de huizen te doen. Het is fascinerend om te zien hoe de huizen kleur krijgen, hoe dicht op elkaar er gebouwd wordt, ’s avonds leeft men op straat en niet te vergeten de eeuwige keffertjes die overal uit die deuren komen.

 

 

 

 

Vandaag, woensdag de hele serie afgemaakt. Van alle 12 boompjes zijn er 9 of 10 stuks afgedrukt. Hoe nu verder is nog de vraag. Onderaan het hele stel bij elkaar. Morgenvroeg eerst Peter van het vliegveld ophalen, daarna zien we wel weer wat er nog uit mijn handen komt.

 

 

 

 

 

 

maandag 18 augustus.

Goedgevulde dagen. Afgezien van de omgeving verkennen, is er gisteren toch weer wat tot stand gekomen in het atelier aan de Molina 18. Weer drie series van de olijfbomen afgedrukt, eentje op de  onderste foto, en broer is ook aan de slag gegaan. Een maffe prachtige boom die we in Valencia in het park hebben gezien. Weet de naam niet meer. Puntige doorns op de stam en onwaarschijnlijke origami bloemen.

 

 

 

 

Aan het eind van de dag hebben we een kort wandelingetje in de bergen gemaakt. Lekker koel daar in het stille landschap. Behalve een verdwaalde geit, niemand gezien.  De attractie van het rondje is geologisch: een dubbele  rotsboog.

 

Wordt er nog iets aan kunst gedaan?

Het is de laatste dagen wat koeler in Callosa. Bij de excursies samen met broer hebben we ontdekt dat Christo hier in de directe omgeving wordt nagevolgd. De boomgaarden met mispels worden er meteen door beschermd, handig bedacht! Tegen de harde regen, hebben we gehoord, het zijn kwetsbare vruchten in bepaalde perioden.

 

Richard Long is vast en zeker hier geweest, maar heeft iemand zijn werk opgeruimd.

 

En last but not least, hoe staat het nou met de druksels die maar niet wilden lukken?  Sinds ik met dun transparant papier aan het werk ben, gaat het stukken beter. Van iedere boom maak ik series van 9 losse afdrukken die ik later weer kan verwerken. Nog 5 series te gaan. Zo lagen ze te drogen:

 

Vrijdagmiddag hebben we de kustplaats Altea bezocht en moest ik even de zee voelen. Zonder waterschoentjes doet het hartstikke zeer om vanaf het kiezelstrand te water te gaan. De stenen zijn allemaal prachtig rond afgesleten. Voorbij Benidorm moet er zandstrand zijn, maar dat is iets voor later. Op de onderste foto de grote betonnen blokken bij de haven van Altea.

 

 

 

Naar Valencia.

Vroeg opstaan op donderdag 14 augustus om op een goed tijdstip in Valencia te zijn!  De stad ligt zowat 100 kilometer ten noorden van Callosa. Broer Jeroen is een dag eerder gearriveerd en zodoende gaan we met z’n drieën op pad. En wat een mazzel, het is een dag niet zo heet. We moeten namelijk de gebouwen van Calatrava gezien hebben voor we sterven.

 

Ziezo, dat kan afgevinkt worden. De bouwwerken liggen vlak bij de haven en vormen het einde van een lintvormig park. In de jaren ’60 van de vorige eeuw is er een omleidingskanaal gegraven en werd de rivierbedding midden door de stad drooggelegd. Ze waren de overstromingen zat. Bovendien handig om er een park van te maken en zo flaneer je dus onder de bruggen door naar het oude centrum van Valencia.

Daar bezocht ik de oude kathedraal en dreef ik mee in een groep met gids. De koptelefoon kreeg ik automatisch in mijn handen geduwd en zo kwam ik erachter dat de alleroudste der Heilige Gralen van heel Europa zich hier bevindt. Uit wetenschappelijk materiaalonderzoek zou blijken dat het ding 2400 jaar oud is en naar zeggen afkomstig is van de familie waar het laatste avondmaal heeft plaatsgevonden. De enige echte dus! Tweemaal beluisterde ik het spannende verhaal over hoe het ding uiteindelijk in Valencia is terechtgekomen, in het Duits en in het Engels. Kortweg was het de beloning van ’n Spaanse koning aan de kerk die voor hem de joden van de stad veel geld afhandig had weten te maken.

 

In het roosvenster is een davidster te zien, een handige truc waardoor de kerk een gebedshuis voor twee geloven kon zijn. Van vóór 1492, want daarna kon je in Spanje enkel en absoluut zeker alleen nog maar heel erg katholiek zijn.

 

Terwijl ik deze interessante kennis opdeed, hebben Peter en Jeroen zich innerlijk verrijkt met een glas bier op een prettig beschaduwd terras. De zon was weer gaan schijnen. We zwierven daarna terug naar het beginpunt en zagen onderweg dit standbeeld voor een kunstenaar: de Valenciaanse schilder Riba.

In navolging daarvan hebben we onszelf op 20e eeuwse wijze op een sokkel geplaatst. Die stond daar toch maar werkeloos in het park. Met dank aan Gilbert en George.

 

 

 

 

dinsdag 12 augustus.

De ochtend, gezien vanaf het dakterras.

 

Misdruksels en lammigheid.

Eigenlijk zou ik dagelijks wat moeten melden van de avonturen in het atelier. Maar er zijn van die dagen dat het er niet in zit, zoals bijvoorbeeld eergisteren, zondag. Het was een dag vol misdruksels. De warmte en de lammigheid zullen het geweest zijn. De drukinkt moet precies de goeie stroperigheid hebben en door de hoge temperatuur  droogt dat spul in waar je bij staat.  Bovendien wil ik veel afdrukken op een blad zetten en dan zit er altijd wel een halfbakken boompje bij. Deze afdrukken op grijs papier kunnen wel de wijde wereld in. Op bruin pakpapier is er ook zo eentje.

Zondag dus een flink groot blad vol misbaksels geproduceerd. Dat was balen. Ik moet de aanpak veranderen of desnoods maar iets heel anders gaan doen. Siësta houden bijvoorbeeld, want slapen is voor een kunstenaar ook werk.

Gelukkig gingen we zondag nog op bezoek bij Antonie en Frits, die hier zo’n 10 kilometer vandaag wonen. Op de foto wijst Antonie in de richting van Callosa en in de hoek van het terras zie je meteen een mooi werk van haar. Vaag in de verte ligt de vage skyline van Benidorm. We kregen een geweldige Spaanse maaltijd voorgeschoteld en zo kwam het met de zondag toch nog goed.

 

zaterdag 9 augustus.

Al twee dagen de deur niet uit geweest. Daardoor schiet het lekker op met werken, terwijl het hier in Callosa toch behoorlijk warm is. Ik houd me heel rustig en dan heb ik er geen last van.

De stroken papier kwamen me goed van pas om rijen olijfbomen af te drukken. Vandaag heb ik besteed aan het afwerken. Hier en daar een spatje wegkrabben en hier en daar met een penseeltje wat gaatjes vullen. En zo heb ik bij elkaar drie reeksen van 10.

 

Als ik er leporello’s van maak moet het er ongeveer zo gaan uitzien: een halve gemaakt van een strook met afgekeurde druksels.