De onthulling. Woensdag 21 april

Om 11.00 uur arriveer ik met het goudgele glanzende doek, drie scharen, superbreed striklint, en een spiekbriefje. Gisteravond heb ik op het doek aangegeven waar geknipt moet worden. Het blijkt gelukkig allemaal op de juiste plek te staan.

Het waait te hard om een uitbundige wolk van gele stof  te draperen over de sokkel. Dan maar strak en recht!

Het kunstwerk staat klaar in cadeauverpakking.  Langzamerhand komen de mensen toegestroomd.

De kinderen van de klas met meester Huub van basisschool De Tovervogel gaan straks voorlezen

Ha, daar is burgemeester Hans Janssen, de ambtsketting moet nog om.

Leo Wolfs, de ceremoniemeester en Anton Dona vertellen hoe het hele project KunstwerkT in elkaar zit.

Kan dan de onthulling eindelijk eens gaan beginnen?

Ik vertel zelf mijn eigen verhaal over het gaatje in het overgordijn en in het opengeknipte gat staat achterin het bijbehorende beeld. Een Droste-effect!

Daarna lazen de kinderen om beurten de zes resterende verhalen voor.

En op de rechterfoto staat de echte Lucky van het verhaal samen met zijn bazinnetje!

En de burgemeester maar knippen en knippen…..

Als burgemeester moet je goed zijn in onthullingen.Een onverwacht kadootje voor mij!

Een bezem van Anton “om de complimenten bij elkaar te vegen en kritiek onder het kleed”.

(Heel even dacht ik  dat het mijn nieuwe vervoermiddel zou zijn)

En zo kwam alles goed en leven we nog lang en gelukkig.

Ziezo, en daar staat de kast!

vrijdag 16 april

De kast ligt al op de aanhangwagen, op naar Oisterwijk!
Ik mag voor in de grote bus van Christ meerijden. De sokkel was er al, hij hoeft er maar even worden opgezet. Eerst gaatjes boren op de juiste plek.

Links staat Sjef en Anton figureert als standbeeld!

De aanhangwagen komt op de milimeter op z’n plek en Christ heeft zijn takel tevoorschijn gehaald.

Hoe pakken we dat aan. Het is stil, iedereen denkt diep na.  De takel van Christ heeft een gebroken wiel en kan daardoor niet rijden.  Bovendien blijkt de sokkel hoger te liggen dan hij dacht. Het probleem kan nu niet worden opgelost.

In ieder geval leggen we die kast hier alvast neer, dat kan wel met de takel.

Gelukt!  ’s Middags zal de kast met een ander groot machine worden opgetild en op de sokkel geplaatst.

Ik kan daar helaas niet bij zijn.

donderdag 15 april

De plaats waar de verhalenkast komt te staan is aan de Burgtakkerstraat en hieronder te zien.

De foto is eind oktober 2009 gemaakt, vandaar die herfstblaadjes.

Intussen is het voorjaar en morgenvroeg gaan we de kast plaatsen.

Gisteren  heeft Lucky een zonnebril opgekregen.  Er zijn heel wat foto’s van honden die van hun lollige baasje een zonnebril opgezet krijgen. Die honden vinden het blijkbaar allemaal wel goed. Mijn betonnen Lucky ook. Het geeft distantie, cool!  Het kan ook hele of halve blindheid te suggereren. In beide gevallen past dat goed bij de lotgevallen van Lucky:

Lucky.

Lucky van der Loo is een Jackrussel en wordt enorm verwend en geknuffeld door zijn bazinnetje. Het is precies goed dat hij Lucky heet want dat hondje is een geweldige bofferd. Op zijn beurt is hij heel gemakkelijk want hij lust alles, is rustig en gehoorzaam. Hij is bovendien lekker speels. Toen er in de winter hier een sneeuwballengevecht was, liep hij met andere honden steeds achter alle ballen aan om ze te pakken te krijgen. Dan lag die sneeuwbal daar, helemaal omringd door allemaal sneeuw en was Lucky de kluts kwijt want waar was die bal nou toch gebleven? Hij is ook een keer meegenomen naar school. De juffrouw vond dat niet leuk en toen moest het lieve hondje van dat kreng in de kast! Op het plantsoentje gaat hij altijd rennen en kun je daaraan zien dat hij hier graag komt.

 

woensdag 14 april.

Vandaag kan het hondje Lucky uit de mal komen. Kijk, hieronder in een kartonnen doos zit ie.

Ook nog even een kijkje op de tekening van de kast op ware grootte.

Nog even twee foto’s van mijn atelier in Lennisheuvel  op nummer46.

Restpartijtje tegels en een oude schoolwastafel.

Voornemen: als het kunstwerk in Oisterwijk staat zal ik eens flink gaan opruimen.

Weer in het eigen atelier op nr. 46.

Donderdag 8 april  heb ik eerst maar eens de werkplaats bevrijd van al dat aanmaakhout.

Compositie met planken.

Dat hout is ondertussen grotendeels in de kachel opgestookt. De werkpplaats is weer eens aangeveegd en de kast ligt te wachten en wordt nog steeds wat harder.

De kroonlijst die bovenop de kast komt , is wat wit uitgeslagen. Geeft niks. Het zal voor de meeste bezoekers van het weblog wel onduidelijk zijn waar dit allemaal toe leidt. Het blijft nog even een verrassing. Voor mij ook!

Maandag12 april was weer een atelierdag. er moesten nog 2 beelden afgemaakt worden.

Eerst het gaatje in het gordijn. zoals het er echt nog steeds uitziet.

In beton ziet een stuk gordijn er anders uit. Het gaatje ook.

Hier staat het dan, in gezelschap van Marco en het vrije konijn op de vlucht.

Het gordijn. ( mijn eigen verhaal)

Op een dag ontdekte ik een gat in de overgordijnen. Het leek alsof het met een schaar was geknipt. Ik begreep er niks van dat er zomaar ergens een gat kon komen in het gordijn. Was het misschien klem geraakt in de schuifdeur? Hoe lang zit het er eigenlijk al, en heb ik het  pas na een tijdje in de gaten? Het gat zat gelukkig ergens aan de zijkant in een plooi en was daardoor overdag niet te zien.  Mijn kinderen zaten nog op de basisschool en toen ik vroeg of ze misschien een idee hadden van de oorzaak, kreeg ik grote onschuldige ogen te zien. Nee, geen idee. 

Jaren later, ze waren al het huis uit, kwam de aap uit de mouw. Bij het verstoppertje spelen had een van de drie dringend een klein gaatje nodig om te zien waar haar zus aan het zoeken was.

En zo is het gekomen dat ik nog steeds een handig kijkgaatje in mijn gordijn heb.

Katrien van Hettema.

 Morgen nieuws over Lucky.

de kast uit de kist.

 De officiële onthulling is een dag opgeschoven naar woensdag 21 april, 12.30uur. 

Het programma is vastgesteld, buurtbewoners zorgen voor broodjes en drankjes en er zullen Perziche lekkernijen zijn. Kinderen gaan de verhaaltjes voorlezen, en de burgemeester zal het stuk stof wegknippen  waarachter zich het betreffende beeldje bevindt. Na 7 verhaaltjes gaat het hele doek eraf.

Gisteravond, woensdag 7 april is de bekisting eraf gegaan.  De buitenkant liet zich gemakkelijk verwijderen, en ziedaar, het resultaat werd zichtbaar.

De binnenvakken bleken veel lastiger weg te halen. De druk van het betongewicht heeft de planken in de lengterichting muurvast gezet. Er moest een zaag aan te pas komen om wat ruimte te maken om dan de planken proberen los te wrikken. Afgebroken stukken hout, halve planken, heel moeizaam kwam het eerste vak vrij. 

Met koevoeten, hefboom- en spierkracht kwamen de planken langzamerhand allemaal los. En dat ook nog zonder beschadigingen! De kast ziet er precies zo uit als ik me had voorgesteld en de houtnerven zijn goed te zien. Wat een geruststelling!

Terwijl er keihard gewerkt wordt, sta ik tamelijk nutteloos toe te kijken. 

Compositie met planken.

Gelukkig zijn we niet alleen in de werkplaats.

Het plafond van de werkplaats.

Tegen half tien kwam de kast helemaal vrij te staan. Dat viel mee, ik had nog een avond voorzien.

 Volgende zorg: hoe krijgen we dat loeizware gevaarte op de plaats van bestemming? Er wordt vanalles bedacht en ik ben blij dat Christ en Sander ervaring hebben met zware klussen. Ze weten achteraf nog goed wat er allemaal ooit mis ging. Zelf vinden ze dat grappig om op terug te kijken, ik houd mijn hart vast. Ik kan het af en toe niet meer volgen, allerlei oplossingen en mogelijkheden passeren de revue. Er zit dus niks anders op dan er maar vertrouwen in te hebben. Vrijdag 16 april gaat alles naar de sokkel die al ligt te wachten.

Bij een eerste onthulling hoort bier, dus daar gaatie!

De Kast in Waterhoef te Oisterwijk

Op 21 april 2010 wordt om 12.30 uur De Kast onthuld!  

 De kast is een kunstwerk,  gemaakt in opdracht van de gemeente Oisterwijk in het kader van het project ‘KunstwerkT”  De bedoeling is om een kunstwerk te maken waarbij bewoners op de een of andere manier betrokken worden. Zo kwam ik  op het idee om een huiskamerkast van beton te maken waarin allerlei voorwerpen gestopt kunnen worden.  

Katrien van Hettema. 

het schaalmodel van de kast.

Aan het werk in het atelier!

   

  

De eerste proeven met beton in het atelier. De bollen waarop de kast komt te rusten, heb ik gegoten in schattige ballen met disneyprinsessen erop afgebeeld.    

  Hmmm, toch ben ik  niet helemaal tevreden met het resultaat. Later maak ik weer betere bollen. Nu eerst aan de slag met de beeldjes die in de kast komen te staan. Die beeldjes maak ik naar aanleiding van verhaaltjes die buurtbewoners me hebben verteld.

 Dit is het betonnen fietswiel. Het komt op een plank in de kast te staan en er hoort een verhaaltje bij: Leren fietsen”.

LEREN FIETSEN.  

Voor Macy en haar broer Xavier is het grasveldje de plek geweest waar ze hebben leren fietsen. Er staan hegjes om het plantsoen en dat geeft een beetje bescherming. Zo’n hegje is ook handig voor noodlandingen. Gelukkig is er ook niet zo’n druk verkeer in de straten eromheen en daarom is het een ideale plek om te leren fietsen. Fietsen is in het begin vooral een heel wiebelige aangelegenheid. Het duurt een tijd voordat het wiel een beetje rustig blijft. Nog een tijd later na veel oefenen kun je dan eindelijk ook nog fietsen zonder handen.

Het vrije konijn komt in betonnen vorm ook in de kast te staan. Dit is een foto van de mal. Het verhaaltje  “Het vrije konijn” is als volgt.

Het vrije konijn.

Yvonne herinnert zich de dag dat ze zomaar een konijn zag huppelen op het grasveldje. Ze keek goed en zag dat het een dik konijn was, een tam konijn dat ontsnapt moest zijn uit zijn hok. Ergens in de buurt moest die gezellige dikzak dan toch gemist worden, dus snel naar huis om een wasmand te halen! Met de wasmand heeft ze geprobeerd  hem te pakken te krijgen. Het konijn dacht daar blijkbaar anders over want het beestje liet zich niet vangen. Telkens als de wasmand neerkwam schoot hij weer weg. Uiteindelijk heeft Yvonne het op moeten geven en sindsdien geniet dat konijn van de vrijheid en zal ongetwijfeld een stukje slanker zijn geworden.

Ziezo, dit is goed uit de mal gekomen: MARCO. Ook dit beeldje komt in de kast te staan en ook hierbij hoort een verhaal.

Marco.    Mevrouw Scheutjes heeft een zoon die wel eens voetbal speelde op het grasveldje. De hegjes houden een heleboel ballen tegen, handig want  dat scheelt weer een eind lopen als je de bal ergens vandaan moet halen.   Het kwam mooi uit dat hij daar wel eens voetbal speelde want hij heeft zijn naam te danken aan een voetballer: de wereldberoemde  Marco van Basten. Die kwam ook uit een gewone buurt  en heeft zijn talent goed gebruikt en daarom vond mevrouw Scheutjes de jongensnaam “Marco” ideaal voor het kind dat ze destijds verwachtte. Intussen is Marco volwassen en dat hij goed werk heeft gevonden, dat is iets om trots op te zijn. Want met je talent, veel of weinig, moet je iets moois van je leven maken.

Auto in Afrika.

Voormalige buurtbewoners hebben lang geleden een tijd in Afrika gewoond. De man van het jonge echtpaar werkte daar als leraar. Ze waren nog maar pas aangekomen, hadden hun huis even bekeken toen ze besloten om met de auto naar het centrum van hun nieuwe woonplaats te gaan. De auto werd ergens op een pleintje geparkeerd en zo konden ze op verkenning in het stadje in dat nieuwe en verre land waar alles anders is. Andere huizen, de straten, de mensen, ze keken hun ogen uit. Omgekeerd gebeurde dat vast ook want ze vielen natuurlijk wel op met hun blanke vel en hun wagen. Na hier en daar wat bekeken en gekocht te hebben liepen ze weer terug. Tot hun grote verbijstering zagen ze dat de auto op blokken was gezet er geen wielen meer onder zaten. Wat nu? Hij informeerde of er misschien in de buurt een garage te vinden zou zijn. Dat was het geval en met de wijsvinger werd duidelijk gemaakt welke kant ze op moesten. Het was niet ver en al van een afstand zagen ze hun eigen wielen liggen. Te koop. Ze aarzelden niet lang, die mensen hier hebben immers he-le-maal niks, kochten hun eigen wielen terug en lieten ze monteren. Voortaan toch maar niet meer met de auto, want om steeds weer opnieuw je eigen wielen te moeten kopen…..

Ondertussen, moest er ook nog een kist getimmerd worden voor de kast zelf!

Dit is ‘m. Gelukkig heb ik hulp gekregen van Christ. Hij hield het hoofd koel.  In de schuur ligt dat ding op de grond, intussen helemaal gevuld met roodgekleurd beton. Op de foto zit de eerste laag er al in. Ik was wel even geschroken van de hoeveelheid zakken mortel die klaar lagen op de aanhangwagen! Is dat echt allemaal nodig voor die kast?

Thuis in de keuken heb ik ook een mixer.

Hierboven is te zien hoe Christ met d’n olifant het beton aantrilt zodat de luchtbellen eruit gaan. Dit gebeurde allemaal op dinsdag 30 maart.

Jongens, kom nou eerst eens efkes koffie drinken.

Nieuwe bollen gemaakt. Dit keer van iets steviger ballen: oranje voetballen.  Gelukkig spelen ook meisjes voetbal! Weg met die prinsesjesballen.

woensdagavond 7 april een voor-onthulling: de bekisting gaat eraf!

Hello world!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!